Op naar Kanchanaburi

Ik had een minibusje naar Kanchanaburi geboekt op een bewust menselijke tijd te weten 10:45 (06:45 kon nl ook...). Ik was vroeg wakker hetgeen mij dus blijkbaar pas overkomt als ik last heb van een jetlag en kon nog op mn gemakje ontbijten waar ik Liz, een Nederlans meisje tegenkwam. Ze was net aangekomen en vroeg wat ze die dag het beste kon gaan doen. Ik al sight seeing expoert ahum heb haar mijn route van de vorige dag verteld met alle gevaren vandien. Waarschijnlijk heeft zij hem wel afgerond...

Nadat we nog wat hebben zitten kletsen slenterde ik wat langs de kraampjes, ondertussen zon tuctuc-meneertje of 10 bezwerend dat ze me nergens heen hoefden te brengen omdat ik toch echt zo opgepikt zou worden. Ook nog een knalroze bininie gekocht. One size fits all zeggen ze dan, nou niet dus! Maar ach, die drie euro en wie weet heb ik ooit nog eens een slecht vriendje te verwerken en komt hij alsnog van pas.

Het minibusje was 1 grote grap en levensgevaarlijk. Een zeer populaire Thai (hij zat nl heel de tijd te bellen) chauffeurde ons al bellend, toeterend en vooral scheurend met een geluid alsof je 100 in zn 3 rijdt met gevaar voor je eigen leven richting plaats van bestemming. Kotsmisselijk werd ik ervan maar wel een ervaring rijker. Onderweg een geweldig Nederlands stel ontmoet, Carol en MIchel. Al snel zaten we, en vooral zij 100 uit te praten. Ex prof danseres en nu, op 47 jarige leeftijd nog steeds aan het werk met haar passie. Ook erg spiritueel ingesteld, ze gaf me veel stof tot nadenken, waar ik straks back home zeker wat mee ga doen.

Zij hadden al een resort ah water gevonden en ik besloot met hen mee te gaan en dus niet naar Mark te luisteren die me een druk & gezellig backpackers guesthouse had aangeraden. Dat was de juiste beslissing. Ik kreeg een half stenen/half houten hutje aan een inham van de River Kwai. Wat een paradijsje en wat een rust! Trouwens ook wat een beesten, muggen en mieren waarvan een paar in de kamer en buiten honden, poezen, gekko's (veel!), krekels (ook veel) en kakkerlakken! maar dat neem ik met deels geknepen billetjes op de koop toe. Na mn tas te hebben weggelegd ging ik een rondje lopen en nogmaals, wat een rust en een heerlijk verschil met Bangkok. De straat is zonnig, stoffig, warm, vol met eettentje maar vrij leeg en rustig. Het voelt hier veel echter en ik ben blij!

Nog net niet zo blij om in een leeg tentje te lunchen ging ik terug naar het hotel en daar zaten ook mijn nieuwe vrienden, gezellig! Lekker een biertje en (na lang dubben en onder zwaar protest) kip met patat, ff een beetje thuis. Tijdens het bespreken van onze plannen over trekkings hier en daar (niet te veel lopen please..) vertelde de supervriendelijke hotel/bar/restaurant/tour medewerker ons dat de trekkings niet speciaal waren en hij het ons eigenlijk afraadde, zeker twee dagen. Lichtelijk geshockt, want in Thailand willen ze toch alleen maar verkopen? belsoten we toen met zn drieen een scooter te huren om lekker zelf op pad te gaan en na wat gesputter van mij (ik heb nog nooit op een scooter gereden en zeker niet aan de linkerkant van de weg!) werd mij alle hulp toegezegd en huurden we daadwerkelijk de scotters. De roze was voor mij, geweldig!

Vakkundig legde michel me uit wat ik moest doen en daar gingen de eerste metertjes, wat gaaf! Al snel kwamen we per ongeluk uit bij de bridge over de river kwai. Ook deze must see deed me niet zo veel, in mijn ogen gaat het om het verhaal en daar veranderd niets aan als je het ziet, je kunt het zo niet ervaren, gelukkig... Dus ik besloot te blijven zitten en om me heen te kijken terwijl zij er overheen liepen. Wat me nog het meest intrigeerde was niet het feit dat de trein juist op dat moment (hij komt 2x per dag) over de brug reed maar al die Japanners (bijna alleen maar) die daar vrolijk foto'tjes ah nemen waren. Ik bedoel niet dat e daar niet mogen komen of dat mogen doen, maar dan wel uit/met compassie, niet als gezellig dagje uit. In ieder geval, dat kan ik me niet voorstellen, ik zou me plaatsvervangend schamen, denk ik...

Het plan was om die avond wat op de night market rond te lopen en daar te eten. Onze tuctuccer (hier doen ze niet aan winkels :-)) bracht ons echter op de verkeerde, de thaise, die vol met hele kippen en vissen hing. Na wat moeitje kwamen we in een soort van aanhangsel op een scooter terecht die daadwerkelijk nog een extra 250 kilo koon dragen (alleen het remmen gaat wat lastiger...) en liepen we vervolgens wat rond over de markt. Ik zocht een korte broek en geloof het of niet, ik paste niet in een XL, wat een rotzakken hier zeg. Weer kwam echter de one zise fits all goed van pas en gingen we zonder eten maar met broek op naar het Indiaanse tentje tegenover h\ons hotel waar we heerlijk hebben gegeten. Voordat ik ging slapen heb ik nog op mn balkonnetje naar de natuur (wat een geluiden) en naar mezelf (steeds minder geluiden) zitten luisteren. Leven!