Am not the first, wont be the last, just enjoy

De laatste dagen een beetje stil geweest (sorry Joke :-)) want tja, ehm, ik had het gewoon ontzettend verschrikkelijk druk met niets doen! Een geweldige hobby heb ik hier mogen ontdekken. Waar ik thuis werkelijk waar elke seconde wel ergens mee bezig ben en zelfs in de tv-reclameblokken een boek erbij pak heb ik geloof ik voor het eerst in mn leven, of in ieder geval voor het eerst dat ik me kan herinneren heel veel niets gedaan.

Helemaal klaar voor mn volgende kiteles was het wachten, en wachten, en wachten op de wind. Het is hier op het einde van het seizoen en hij werkt gewoon niet meer mee (op de school zeggen ze dat het aan mij ligt en dat ik de wind weghoudt maar ik geef nog steeds de schuld aan de wind zelf). Overdag hangen we een beetje rond en savonds gaan we lekker eten en/of feesten, een heerlijk leventje. Ik heb een scooter voor de deur staan maar heb hem geloof ik twee keer gebruikt. Verder treed ik alleen buiten mijn 100 vierkante meter voor een wandelingetje naar de 7-11 (welke gek genoeg 24 uur per dag open is...).

Regelmatig pak ik ergens een stoel of een hangmat en staar wat naar de zee en om me heen.
Er is genoeg te zien, de vrouwen en kindjes die naar schelpen zoeken (soort van kokkels) wat we zelf ook een keer hebben gedaan en op zn thais hebben klaar gemaakt, heerlijk. Snachts de mannen die met zaklamp en speer aan het vissen zijn. Daarnaast heb ik zon huisdiertje of tien (honden) om af en toe mee te knuffelen en die snachts voor mijn deur op mij waken.
Mn gedachten zijn rustig en stil en ik heb weinig behoefte aan een boek, het is gewoon goed zo.
Het besef van tijd raakt langzaam maar zeker kwijt en moet voor mezelf bekennen dat ik hier prima zou kunnen wonen en op deze manier zou kunnen leven.

Mn oren en ogen zijn gespitst op de wind, ik heb zon zin om het water op te gaan! Janny en ik klimmen in de kleren zodra de wind op komt zetten en spelen dan zolang het kan in het water. Ik ben al lang en breed over mn lesuren heen maar het is lastig zonder veel wind en andere klanten wagen zich er niet eens aan vandaar dat we alle tijd hebben. De momenten op het water geniet ik met volle teugen, ik vind het zo gaaf, heb echt een nieuwe passie gevonden, en hij heeft niet eens wat met werk te maken :-).

De afgelopen twee dagen was het echt windstil en ik had nog maar een paar dagen! Ik heb wel heerlijk genoten en had nog steeds geen behoefte op pad te gaan. Gisteravond was helaas mn laatste avond en we gingen met zn allen naar de hotpan als afscheidsetentje. Dit was in een prachtige tuin met livemuziek waar we op zn Thais gingen barbequeen. Een ronde pan waarin je chinees kan fondueen met water en in het midden een soort rondje waar je vlees kan grillen en dat op houtskool. Van een zeer uitgebreid bufet kon je alle denkbare soorten vlees, groenten, vis en viskoekjes pakken om vervolgens gezellig met zn allen te koken. Omdat de afgelopen week zo fantastisch was en iedereen zo vriendelijk en gastvrij en verzorgend was heb ik onder luid protest het eten (en drinken) betaald: 40 euro voor 13 man!

Vandaag is de naar huis gaan dag dan echt aangebroken. Om vier uur moest ik de speedboot naar Ko Samui pakken. We waren nog niet helemaal klaar met de les dus het ging erom spannen en ja hoor, twee uur voor vertrek trokken we als de wiedeweerga ons kloffie aan, zetten de kite op en gingen we het water in. Kite de lucht in en op dat boord en door het water, keer op keer. De wind was eigenlijk niet te doen, maar we moesten gewoon :-), er moesten tenslotte ook nog foto's gemaakt worden, waren we door het enthousiastme om het water op te gaan steeds vergeten. Moet eerlijk bekennen dat ik niet veel verder dan 5 meter kom (ligt aan de wind haha, nee echt, Janny zegt dat ook) maar ik heb het gevoel te pakken, de kite goed onder controle en nu oefenen, oefenen en oefenen.

Ik werd door Sam zowat aan mn haren het water uitgetrokken want over een half uur moest ik er vandoor en ik was zeiknat! snel gedoucht en laatste spullen gepakt, was voor het eerst weer even stress maar was het zo waard, ik heb het gevoel dat ik alles eruit heb gehaald wat er in zat, tot op het laatste moment.

Door de haast ging het afscheid gelukkig snel, weer moeilijk om iedereen achter te laten, deze keer viel me het zwaarst. Het ritje op de speedboot en de laastste prachtige zonsondergang die ik vanaf Ko Samui, wachtend op mn vlucht met een heerlijke thaise maaltijd nog heb mogen meemaken maakten het een beetje goed.

Nu zit ik op Bangkok Airport, wachtend op mn vlucht de laatste post te tikken. Deze drie weken waren geweldig. Ik heb zoveel gezien, meegemaakt, leren kennen, ervaren en geleerd, dat zal ik nog lang, zo niet altijd met een warm gevoel bij me dragen. Super dat jullie zo hebben meegeleefd en super dat ik jullie over een paar uurtjes (nou ja...) weer om me heen heb!