Afzien maar GENIETEN

Na het vage slenterdagje in Chang Mai was er om 6 uur savonds een instructiemeeting voor de trek. We hadden een klein groepje: 4 canadezen (Marie, reist ook alleen en Kyle, Ryan en Bill, drie vrienden) et moi. Met een biertje erbij kregen we te horen wat we precies gingen doen en wat we mee moesten nemen en kwamen we erachter dat we een goede klik hadden. We besloten samen te eten en savonds naar de nightmarket te gaan om wat laatste inkopen te doen. Wat een mafkezen die gasten, vooral Kyle, zo eentje met een grote mond en een klein hartje. Na de markt eindigden we in de kroeg en we hebben echt een super avond gehad ookal moest ik Kyle zowat naar huis dragen en wilde hij me niet meer loslaten (heb hem maar in het andere bed op mn kamer gedropt en hij is braaf geweest :-)).

De volgende dag waren we allemaal ondanks de late en super gezellige avond op tijd aan het ontbijt om om 9.30 te vertrekken. Na een uurtje rijden stopten we eerst bij een markt waar we eten en speelgoed voor de kids in de dorpen kochten, vervolgens gingen we dan echt richting jungle en konden we aan de wandel. De tocht duurde zon drie uur en ging berg op berg af. Ondanks dat het droogseizoen is en dus niet volledig groen was het prachtig. We waren de eerste die deze tocht maakten (lees proefkonijnen) en dat was te merken, onze gidsen Foo en Bob moesten regelmatig hun mes trekken en vanalles weghakken om de weg begaanbaar te maken. Berg op was stijl en zwaar en bergaf was ook stel en gevaarlijk (ik heb zon 100 bijna slippers per dag gemaakt, maar, maar 1 echte!) maar stel je voor, midden in een tropisch bos waar amper paden zijn, je de beesten (krekels, vogels en zelfs apen) om je heen hoort en dit allemaal voor ons zevenen alleen!

Onderweg werden we beloond met een prachtige waterval waar we niet konden zwemmen maar er wel opklimmen en lekker pootje paden. Na nog een stuk lopen (klimmen en glijden dus) kwamen we bij onze slaapplaats: twee huttten midden in de jungle. In hut 1 lagen matjes en dekens voor ons klaar en in hut twee hadden de eigenaren (een stel met drie kinderen uit het nabijgelegen dorp) hun intrek genomen. Afkoelen deden we in de rivier, douchen ook, gewoon een stuk zeep en gaan, doen ze daar toch ook allemaal, daarnaast andere mogelijkheid was er niet. Terwijl Bob en Foo hun kookkunsten lieten zien genoten wij van een welverdiend biertje.

Na het eten werd het kampvuur aangestoken en begon een geweldige avond. Steeds meer dorpsbewonders kwamen onze kant op en brachten hun zelfgemaakte rijstwiskey mee welke rijkelijk vloeiden. De gitaar kwam er bij en met zn allen probeerden we wat te spelen/zingen tot en met een viertalig vader jacob aan toe. We gaven de kindjes wat ballonnen en daar waren ze de hele avond zoet mee, zo schattig (en op de foto natuurlijk!). Bob de gids was de clown van de avond, pas 19 en moet nog leren drinken, vandaar, rotgelachen om die gozer. De marlborro's en bananenbladsigaren gingen over en weer en op een gegeven moment kwam er zelfs eigengebrouwde marihuana bij opa uit zn broekzak! ach ja, ze hebben gelijk, toch geen politie te bekennen hier.

De volgende dag mochten we 56!!! bier en een beetje koppijn afrekenen en gingen we weer op pad. Vandaag de hele dag (in totaal zon 5 uur) aan de wandel. Eerst alleen maar berg op naar 1250 meter hoogte. Dit was het punt waarop ik besloot het nu echt maar is wat gezonder aan te gaan doen want een beetje betere conditie kan alles behalve kwaad.... Vervolgens weer naar beneden wat me ook niet makkelijk afging. Het was erg stijl en ik liep op gympies, geen goede combinatie. Hoewel de jongens continue voor ons zorgden (water dragen/aanbieden, handjes, stokken, wachten etc) was ik ze op een gegeven moment toch kwijtgeraakt en toen heb ik stiekem wat paniek traantjes gevloeid. Gelukkig stond Kyle niet veel verder op me te wachten en kwamen we al snel bij een waterval waar we heerlijk konden zwemmen, gaaf!

Na het laatste stuk kwamen we aan in het Karen dorp waar we zouden overnachten. Zo bizar om te zien hoe je ook kan leven. In een houten huisje zonder electriciteit. Het varken, de kippen en honden eronder, jij erboven in 1 of 2 kamers met als keuken slechts een vuurtje met wat planken erboven en dat voor hele families. En daarnaast, jezelf in zo goed als alles voorzien.... Maar ook deze mensen lijken gewoon hun leven te leven en zien er normaal en gelukkig uit. Na het eten werden we uitgenodigd bij 1 van de families (een vriend van Foo) uit het dorp om een ceremonie bij te wonen. Zijn zoontje was ziek en nu kwam heel het dorp bij hem thuis zingen en bidden (de Karens zijn katholiek) voor beterschap en vervolgens koekjes met koffie, super om dit mee te mogen maken. Terug in ons hutje kwamen de kinderen uit het dorp voor ons zingen en deelden we speelgoed uit. Het was leuk maar de kids zagen er niet uit alsof ze het super leuk vonden, dit moeten ze waarschijnlijk vaker doen en misschien iets te vaak... 1 mannetje was prachtig, hij zong uit volle borst voor 10, zo leuk om te zien.

Savonds nog wat gezeten met wat dorpsbewoners en de oude man bij wie we sliepen. Ook nu kwam de rijstwiskey weer op tafel maar we waren te moe van onze tocht voor nog zon avond. Wel nog erg genoten van de oude man. Werkelijk alles wat hij in zn huisje had staan probeerde hij met aan ons in Karen te leren, prachtig. Om 10 uur lagen we allemaal plat, voor de tweede nacht op de houten vloer.

De laatste dag was een uurtje of 2 lopen. Dit vond ik de mooiste tocht, niet alleen omdat het vlak was ;-) maar veel groen en prachtig uitzicht. Een beetje overwinningsgevoel was er wel toen we bij de auto aankwamen, op naar de olifanten. Supergaaf om ze te zien maar het rijden had achteraf niet gehoeven van mij. Die arme beesten moeten een uurlang sjokken met drie mensen op hun rug en een schreeuwende en orentrekkende begeleider ernaast. hoewel het gaaf was om mee te maken voelde het niet ok.

Als afsluiter gingen we nog bambooraften. Onze kapitein was een meisje of jongetje (dat weet je hier nooit zeker...) van en jaar of 10 en bakte er dus helemaal niets van. We gingen steeds de rotsen in of half over de kop en als we Kyle niet bij ons hadden (die was de achterkapitein) waren we nooit aangekomen maar we hebben ons rot gelachten. Terug in het guesthouse wel een half uur onder de douche gestaan, ik ben geloof ik nog nooit zo vies geweest maar het was echt geweldig. Op de goede afsluiting hebben we in de kroeg geproost (meerdere keren ;-)). De Chang mai ervaring had niet beter kunnen zijn.

Nu ben ik weer in bangkok, ik heb vannacht de nachttrein genomen en ga vannacht met de bus door naar Ko Samui (yes, de eilanden!!!!). Het was jammer om die gasten achter te laten maar aan de andere kant is het ook goed zo en hoort het zo. Wie weet kom je elkaar nog eens tegen / of op zoeken. Natuurlijk de gelegenheid om alsnog het Grand Palace te bezoeken maar ik hang al de hele dag een beetje rond (terasje, winkeltje, kapper) heerlijk :-). Ik begin langzaam maar zeker het gevoel te krijgen dat dit land echt een beetje eigen wordt (zelfs de hangwc's draai ik mn hand niet meer voor om!) en dat voelt goed. Daarnaast heb ik ontzettend zin in de eilanden en hoop echt dat het gaat lukken met kitesurfen, ben benieuwd!

Liefs & een dikke knuffel, mis jullie stiekem best wel....