De laatste dagen een beetje stil geweest (sorry Joke :-)) want tja, ehm, ik had het gewoon ontzettend verschrikkelijk druk met niets doen! Een geweldige hobby heb ik hier mogen ontdekken. Waar ik thuis werkelijk waar elke seconde wel ergens mee bezig ben en zelfs in de tv-reclameblokken een boek erbij pak heb ik geloof ik voor het eerst in mn leven, of in ieder geval voor het eerst dat ik me kan herinneren heel veel niets gedaan.
Helemaal klaar voor mn volgende kiteles was het wachten, en wachten, en wachten op de wind. Het is hier op het einde van het seizoen en hij werkt gewoon niet meer mee (op de school zeggen ze dat het aan mij ligt en dat ik de wind weghoudt maar ik geef nog steeds de schuld aan de wind zelf). Overdag hangen we een beetje rond en savonds gaan we lekker eten en/of feesten, een heerlijk leventje. Ik heb een scooter voor de deur staan maar heb hem geloof ik twee keer gebruikt. Verder treed ik alleen buiten mijn 100 vierkante meter voor een wandelingetje naar de 7-11 (welke gek genoeg 24 uur per dag open is...).
Regelmatig pak ik ergens een stoel of een hangmat en staar wat naar de zee en om me heen.
Er is genoeg te zien, de vrouwen en kindjes die naar schelpen zoeken (soort van kokkels) wat we zelf ook een keer hebben gedaan en op zn thais hebben klaar gemaakt, heerlijk. Snachts de mannen die met zaklamp en speer aan het vissen zijn. Daarnaast heb ik zon huisdiertje of tien (honden) om af en toe mee te knuffelen en die snachts voor mijn deur op mij waken.
Mn gedachten zijn rustig en stil en ik heb weinig behoefte aan een boek, het is gewoon goed zo.
Het besef van tijd raakt langzaam maar zeker kwijt en moet voor mezelf bekennen dat ik hier prima zou kunnen wonen en op deze manier zou kunnen leven.
Mn oren en ogen zijn gespitst op de wind, ik heb zon zin om het water op te gaan! Janny en ik klimmen in de kleren zodra de wind op komt zetten en spelen dan zolang het kan in het water. Ik ben al lang en breed over mn lesuren heen maar het is lastig zonder veel wind en andere klanten wagen zich er niet eens aan vandaar dat we alle tijd hebben. De momenten op het water geniet ik met volle teugen, ik vind het zo gaaf, heb echt een nieuwe passie gevonden, en hij heeft niet eens wat met werk te maken :-).
De afgelopen twee dagen was het echt windstil en ik had nog maar een paar dagen! Ik heb wel heerlijk genoten en had nog steeds geen behoefte op pad te gaan. Gisteravond was helaas mn laatste avond en we gingen met zn allen naar de hotpan als afscheidsetentje. Dit was in een prachtige tuin met livemuziek waar we op zn Thais gingen barbequeen. Een ronde pan waarin je chinees kan fondueen met water en in het midden een soort rondje waar je vlees kan grillen en dat op houtskool. Van een zeer uitgebreid bufet kon je alle denkbare soorten vlees, groenten, vis en viskoekjes pakken om vervolgens gezellig met zn allen te koken. Omdat de afgelopen week zo fantastisch was en iedereen zo vriendelijk en gastvrij en verzorgend was heb ik onder luid protest het eten (en drinken) betaald: 40 euro voor 13 man!
Vandaag is de naar huis gaan dag dan echt aangebroken. Om vier uur moest ik de speedboot naar Ko Samui pakken. We waren nog niet helemaal klaar met de les dus het ging erom spannen en ja hoor, twee uur voor vertrek trokken we als de wiedeweerga ons kloffie aan, zetten de kite op en gingen we het water in. Kite de lucht in en op dat boord en door het water, keer op keer. De wind was eigenlijk niet te doen, maar we moesten gewoon :-), er moesten tenslotte ook nog foto's gemaakt worden, waren we door het enthousiastme om het water op te gaan steeds vergeten. Moet eerlijk bekennen dat ik niet veel verder dan 5 meter kom (ligt aan de wind haha, nee echt, Janny zegt dat ook) maar ik heb het gevoel te pakken, de kite goed onder controle en nu oefenen, oefenen en oefenen.
Ik werd door Sam zowat aan mn haren het water uitgetrokken want over een half uur moest ik er vandoor en ik was zeiknat! snel gedoucht en laatste spullen gepakt, was voor het eerst weer even stress maar was het zo waard, ik heb het gevoel dat ik alles eruit heb gehaald wat er in zat, tot op het laatste moment.
Door de haast ging het afscheid gelukkig snel, weer moeilijk om iedereen achter te laten, deze keer viel me het zwaarst. Het ritje op de speedboot en de laastste prachtige zonsondergang die ik vanaf Ko Samui, wachtend op mn vlucht met een heerlijke thaise maaltijd nog heb mogen meemaken maakten het een beetje goed.
Nu zit ik op Bangkok Airport, wachtend op mn vlucht de laatste post te tikken. Deze drie weken waren geweldig. Ik heb zoveel gezien, meegemaakt, leren kennen, ervaren en geleerd, dat zal ik nog lang, zo niet altijd met een warm gevoel bij me dragen. Super dat jullie zo hebben meegeleefd en super dat ik jullie over een paar uurtjes (nou ja...) weer om me heen heb!
vrijdag 20 maart 2009
maandag 16 maart 2009
Let it be
Vannacht was mijn derde nacht op Ko Pagnan, mijn kleine paradijsje op aarde. Ik ben nog steeds op dezelfde plek waarvan ik de naam niet eens weet. Ben wel van bungalow verhuisd, nog meer richting zee, tis nu nog maar 10 stappen en ik kijk er over uit.
Ik ben hierheen gekomen voor het kitesurfen en de eerste dagen snapte ik niet goed waarin ik terecht was gekomen en dacht ik na de lessen naar een levendiger plek te verhuizen. Nu weet ik zeker dat ik hier ga blijven totdat ik naar huis moet, ik heb mijn paradijsje gevonden. Alles wat ik nodig heb is hier. Een bungalowtje aan het strand met weliswaar koude douche maar het is hier toch warm. Een klein restaurantje, 7-11 op korte afstand en de kiteschool om de hoek, thats all i need.
Mn les gister was super! Het was de derde (korte want het weer/de wind zit ons niet mee) les en ik heb eindelijk op het bord gestaan. De eerste 2 lessen leerde ik vooral controle over de kite te krijgen wat steeds beter ging en gister gingen we dan met het bord in het water. Ik heb nog niet gevaren want we hadden een ander bord nodig en toen ging de wind liggen maar ik stond!!!! en dat na een uurtje of vijf lessen. Zo gaaf om te ervaren wat je allemaal met de wind kan doen (als die er is dan), beetje water erbij, kite in de lucht en gaan. Ik ben nu, na mijn derde les echt completely hooked!
De school is ook echt fantastisch, ik hang hier de hele dag een beetje rond, net als de rest aan het wachten op de wind. Sam, de eigenaar is een kleine, stoere, langharige en grappige thai. Janny, mijn instructeur is echt fantastisch, hij heeft zoveel geduld met me, wordt nooit boos en zorgt voor alles (van zonnebrand tot eten). Meuw hangt hier ook een beetje rond heel de dag en zorgt voor constante voedselvoorziening, elke keer komen er weer pannen vol met thais eten te voorschijn en nee is geen optie. Een drankje pak je gewoon uit de koelkast en zet een kruisje bij je naam.
Gisteravond was er een feestje omdat Pavel, een van de instructeurs terug naar huis ging. Een feestmaal werd bereid en de flessen wodka en gin kwamen boven tafel, elke shot een streepje achter je naam. Ik kwam tot vijf en heb bij lange na niet gewonnen maar me wel gedragen. De avond was echter fantastisch. Heb ook Fu ontmoet, super wijffie, ook aan het lessen en uit Nederland, heb dus gelijk mn kite buddy gevonden.
Tis op met de nieuwe ervaringen, de komende dagen worden gewoon zijn en genieten en waarschijnlijk de beste ervaring. Ik wou dat jullie hier konden zijn en met me mee genieten want dit valt gewoon niet te beschrijven....
Ik ben hierheen gekomen voor het kitesurfen en de eerste dagen snapte ik niet goed waarin ik terecht was gekomen en dacht ik na de lessen naar een levendiger plek te verhuizen. Nu weet ik zeker dat ik hier ga blijven totdat ik naar huis moet, ik heb mijn paradijsje gevonden. Alles wat ik nodig heb is hier. Een bungalowtje aan het strand met weliswaar koude douche maar het is hier toch warm. Een klein restaurantje, 7-11 op korte afstand en de kiteschool om de hoek, thats all i need.
Mn les gister was super! Het was de derde (korte want het weer/de wind zit ons niet mee) les en ik heb eindelijk op het bord gestaan. De eerste 2 lessen leerde ik vooral controle over de kite te krijgen wat steeds beter ging en gister gingen we dan met het bord in het water. Ik heb nog niet gevaren want we hadden een ander bord nodig en toen ging de wind liggen maar ik stond!!!! en dat na een uurtje of vijf lessen. Zo gaaf om te ervaren wat je allemaal met de wind kan doen (als die er is dan), beetje water erbij, kite in de lucht en gaan. Ik ben nu, na mijn derde les echt completely hooked!
De school is ook echt fantastisch, ik hang hier de hele dag een beetje rond, net als de rest aan het wachten op de wind. Sam, de eigenaar is een kleine, stoere, langharige en grappige thai. Janny, mijn instructeur is echt fantastisch, hij heeft zoveel geduld met me, wordt nooit boos en zorgt voor alles (van zonnebrand tot eten). Meuw hangt hier ook een beetje rond heel de dag en zorgt voor constante voedselvoorziening, elke keer komen er weer pannen vol met thais eten te voorschijn en nee is geen optie. Een drankje pak je gewoon uit de koelkast en zet een kruisje bij je naam.
Gisteravond was er een feestje omdat Pavel, een van de instructeurs terug naar huis ging. Een feestmaal werd bereid en de flessen wodka en gin kwamen boven tafel, elke shot een streepje achter je naam. Ik kwam tot vijf en heb bij lange na niet gewonnen maar me wel gedragen. De avond was echter fantastisch. Heb ook Fu ontmoet, super wijffie, ook aan het lessen en uit Nederland, heb dus gelijk mn kite buddy gevonden.
Tis op met de nieuwe ervaringen, de komende dagen worden gewoon zijn en genieten en waarschijnlijk de beste ervaring. Ik wou dat jullie hier konden zijn en met me mee genieten want dit valt gewoon niet te beschrijven....
zaterdag 14 maart 2009
En dan de rust.....
Het dagje in Bangkok eindigde gezellig. Op weer eens een terasje kwam ik Zach tegen en we hebben lekker zitten kletsen en genieten van en lachen om de gebeurtenissen om ons heen. Zach zou ook die avond richting Ko Samui gaan alleen met een andere bus en we besloten dat hij me zou bellen als hij aankwam zodat we evt samen naar acc. konden zoeken.
Toen was het tijd voor de bus en ik moet zeggen dat het geen pretje is om voor de tweede nacht zittend te slapen na twee nachten op de grond in de jungle en slechts 1 nacht in een echt bed maar je ondergaat het eigenlijk gewoon zonder tegenzin, het is gewoon zo en het is ok. Om vijf uur gedropt op een terminal waar we na drie uur wachten naar de boot werden gebracht waar we uiteraard ook weer moesten wachten tot we vertrokken, dat is ook thailand :-) de boottocht was heerlijk en in Ko Samui geen spoor van Zach te bekennen dus heb ik zelf een hutje aan het strand! geregeld, geweldig en een klein stukje paradijs op aarde. Ook de eerste douche na 2 dagen was wederom onvergetelijk :-) ben nog nooit zo vaak zo vies geweest en het maakt me eigenlijk niet zo uit, wat niet kan kan niet, waarom zou ik me daar druk om maken.
Het eiland zelf was echter alles behalve paradijs, heel veel bars met lonkende thaise dames, en weer die oude dikke mannen met die jonge vrouwtjes aan hun arm. Dit was een klein beetje teveel voor mij en ik besloot ondanks mijn regel dat je een plaats niet in 1 dag kan beoordelen gelijk een bootticket naar Ko Pagnan voor de volgende dag te boeken (waar dit soort zaken minder schijnen te gebeuren en het zoiezo minder toeristisch is). Savonds op mn balkonnetje heb ik wel nog heerlijk genoten van het strand aan mn voeten, de rust en de vrijheid.
De volgende dag tijdens het ontbijt zag ik bekende gehavende voeten voor me op het strand liggen, drie keer raden, Zach dus met de beste smoes die ik ooit gehoord heb: In de nachtbus moest hij verschrikkelijk plassen en gezien iedereen om hem heen lach te pitten besloot hij dit in een leeg bierflesje te doen. Maar ja daar zat geen dop meer op dus pakte hij papier uit zijn notitieboekje met, ja natuurlijk, mijn telefoonnr.... Gekker kan je het niet verzinnen toch :-) Ik ging er hoe dan ook vandoor maar misschien komt hij later ook nog deze kant op.
Op Ko Pagnan werd ik opgepikt door mijn kitesurfinstructeurs! Zij brachten mij naar de school en dat was super. Gewoon een hut aan het strand, iedereen relaxt en chilled, een beetje hangen en kletsen en wachten op de wind. Het is buiten het toeristische gebied en naast een supermarkt en een paar eettentjes heb je hier niets en zonder vervoer kom je ook bij niets. Maar, wat meer heb je nodig, ook dit wilde ik ervaren, dus ik besloot hier een hut te boeken (niet aan het strand helaas, ik moet wel 10 meter lopen). Dit is echt een andere wereld, de rust, het gemak, hoe weinig je nodig hebt. Wat je aanhebt maakt ook niet uit, je loopt eigenlijk gewoon de hele dag met een doek (sarong) om rond en het is prima.
Smiddags gelijk mn eerste korte kitesurf les gehad en ik bakte er natuurlijk helemaal niets van. Het enige waar ik goed in scheen te zijn was het neer laten storten van de kite maar Janny de instructeur werd niet boos, bleef geduldig en beloofde me dat het allemaal goed zou komen, ik vertrouwde daar dan maar op.... Savond reden we met zn allen naar de nightmarktet om daar voor nog geen euro per persoon te eten, dronken we nog een drankje en gingen we pitten (mijn lekkerste nacht in thailand, bijna klokje rond).
Vandaag was nog relaxter dan gister, ik hoefde nergens heen, gewoon op te staan, de hoek om te lopen en net als de rest te wachten op de wind. Gewoon wat zitten en kletsen en nietsdoen en weet je, niets doen is eigenlijk veel makkelijker dan ik dacht. Ik heb absoluut geen behoefte om er een boek bij te pakken, te moeten praten, ergens heen te gaan of iets te doen, ik zit gewoon maar een beetje te zijn en hoewel ik aan de ene kant om mijn laatste dagen hier na de lessen door te brengen met iets meer luxe en actie zou het zomaar kunnen dat ik gewoon een beetje blijf zitten zijn :-)
De les van vandaag ging veel beter. Ook al liet de wind ons regelmatig in de steek en konden we niet alles doen en lang genoeg doen maar wat we deden ging goed! Ik kreeg de kite steeds beter onder controle, het sturen ging me vrij goed af en ik vond het gaaf! Jammer van de wind, maar het maakt niet uit, ik heb een week de tijd en we komen er wel, heb al zin in mn volgende les!
Zo nog even eten en nog wat zitten zijn ;-) op mn balkonnetje. Ik vraag me wel steeds meer af hoe het met jullie is en het voelt ook ok om straks weer richting ons kouwe landje te gaan en lekker een wijntje met jullie te drinken... Maar eerst nog even hier genieten!
Veel liefs en nogmaals thanks voor al jullie leuke reacties en jullie meeleven! En Trudy, gefeliciteerd! heeft broertie zn duikavontuur overleefd?
xxx
Toen was het tijd voor de bus en ik moet zeggen dat het geen pretje is om voor de tweede nacht zittend te slapen na twee nachten op de grond in de jungle en slechts 1 nacht in een echt bed maar je ondergaat het eigenlijk gewoon zonder tegenzin, het is gewoon zo en het is ok. Om vijf uur gedropt op een terminal waar we na drie uur wachten naar de boot werden gebracht waar we uiteraard ook weer moesten wachten tot we vertrokken, dat is ook thailand :-) de boottocht was heerlijk en in Ko Samui geen spoor van Zach te bekennen dus heb ik zelf een hutje aan het strand! geregeld, geweldig en een klein stukje paradijs op aarde. Ook de eerste douche na 2 dagen was wederom onvergetelijk :-) ben nog nooit zo vaak zo vies geweest en het maakt me eigenlijk niet zo uit, wat niet kan kan niet, waarom zou ik me daar druk om maken.
Het eiland zelf was echter alles behalve paradijs, heel veel bars met lonkende thaise dames, en weer die oude dikke mannen met die jonge vrouwtjes aan hun arm. Dit was een klein beetje teveel voor mij en ik besloot ondanks mijn regel dat je een plaats niet in 1 dag kan beoordelen gelijk een bootticket naar Ko Pagnan voor de volgende dag te boeken (waar dit soort zaken minder schijnen te gebeuren en het zoiezo minder toeristisch is). Savonds op mn balkonnetje heb ik wel nog heerlijk genoten van het strand aan mn voeten, de rust en de vrijheid.
De volgende dag tijdens het ontbijt zag ik bekende gehavende voeten voor me op het strand liggen, drie keer raden, Zach dus met de beste smoes die ik ooit gehoord heb: In de nachtbus moest hij verschrikkelijk plassen en gezien iedereen om hem heen lach te pitten besloot hij dit in een leeg bierflesje te doen. Maar ja daar zat geen dop meer op dus pakte hij papier uit zijn notitieboekje met, ja natuurlijk, mijn telefoonnr.... Gekker kan je het niet verzinnen toch :-) Ik ging er hoe dan ook vandoor maar misschien komt hij later ook nog deze kant op.
Op Ko Pagnan werd ik opgepikt door mijn kitesurfinstructeurs! Zij brachten mij naar de school en dat was super. Gewoon een hut aan het strand, iedereen relaxt en chilled, een beetje hangen en kletsen en wachten op de wind. Het is buiten het toeristische gebied en naast een supermarkt en een paar eettentjes heb je hier niets en zonder vervoer kom je ook bij niets. Maar, wat meer heb je nodig, ook dit wilde ik ervaren, dus ik besloot hier een hut te boeken (niet aan het strand helaas, ik moet wel 10 meter lopen). Dit is echt een andere wereld, de rust, het gemak, hoe weinig je nodig hebt. Wat je aanhebt maakt ook niet uit, je loopt eigenlijk gewoon de hele dag met een doek (sarong) om rond en het is prima.
Smiddags gelijk mn eerste korte kitesurf les gehad en ik bakte er natuurlijk helemaal niets van. Het enige waar ik goed in scheen te zijn was het neer laten storten van de kite maar Janny de instructeur werd niet boos, bleef geduldig en beloofde me dat het allemaal goed zou komen, ik vertrouwde daar dan maar op.... Savond reden we met zn allen naar de nightmarktet om daar voor nog geen euro per persoon te eten, dronken we nog een drankje en gingen we pitten (mijn lekkerste nacht in thailand, bijna klokje rond).
Vandaag was nog relaxter dan gister, ik hoefde nergens heen, gewoon op te staan, de hoek om te lopen en net als de rest te wachten op de wind. Gewoon wat zitten en kletsen en nietsdoen en weet je, niets doen is eigenlijk veel makkelijker dan ik dacht. Ik heb absoluut geen behoefte om er een boek bij te pakken, te moeten praten, ergens heen te gaan of iets te doen, ik zit gewoon maar een beetje te zijn en hoewel ik aan de ene kant om mijn laatste dagen hier na de lessen door te brengen met iets meer luxe en actie zou het zomaar kunnen dat ik gewoon een beetje blijf zitten zijn :-)
De les van vandaag ging veel beter. Ook al liet de wind ons regelmatig in de steek en konden we niet alles doen en lang genoeg doen maar wat we deden ging goed! Ik kreeg de kite steeds beter onder controle, het sturen ging me vrij goed af en ik vond het gaaf! Jammer van de wind, maar het maakt niet uit, ik heb een week de tijd en we komen er wel, heb al zin in mn volgende les!
Zo nog even eten en nog wat zitten zijn ;-) op mn balkonnetje. Ik vraag me wel steeds meer af hoe het met jullie is en het voelt ook ok om straks weer richting ons kouwe landje te gaan en lekker een wijntje met jullie te drinken... Maar eerst nog even hier genieten!
Veel liefs en nogmaals thanks voor al jullie leuke reacties en jullie meeleven! En Trudy, gefeliciteerd! heeft broertie zn duikavontuur overleefd?
xxx
woensdag 11 maart 2009
Afzien maar GENIETEN
Na het vage slenterdagje in Chang Mai was er om 6 uur savonds een instructiemeeting voor de trek. We hadden een klein groepje: 4 canadezen (Marie, reist ook alleen en Kyle, Ryan en Bill, drie vrienden) et moi. Met een biertje erbij kregen we te horen wat we precies gingen doen en wat we mee moesten nemen en kwamen we erachter dat we een goede klik hadden. We besloten samen te eten en savonds naar de nightmarket te gaan om wat laatste inkopen te doen. Wat een mafkezen die gasten, vooral Kyle, zo eentje met een grote mond en een klein hartje. Na de markt eindigden we in de kroeg en we hebben echt een super avond gehad ookal moest ik Kyle zowat naar huis dragen en wilde hij me niet meer loslaten (heb hem maar in het andere bed op mn kamer gedropt en hij is braaf geweest :-)).
De volgende dag waren we allemaal ondanks de late en super gezellige avond op tijd aan het ontbijt om om 9.30 te vertrekken. Na een uurtje rijden stopten we eerst bij een markt waar we eten en speelgoed voor de kids in de dorpen kochten, vervolgens gingen we dan echt richting jungle en konden we aan de wandel. De tocht duurde zon drie uur en ging berg op berg af. Ondanks dat het droogseizoen is en dus niet volledig groen was het prachtig. We waren de eerste die deze tocht maakten (lees proefkonijnen) en dat was te merken, onze gidsen Foo en Bob moesten regelmatig hun mes trekken en vanalles weghakken om de weg begaanbaar te maken. Berg op was stijl en zwaar en bergaf was ook stel en gevaarlijk (ik heb zon 100 bijna slippers per dag gemaakt, maar, maar 1 echte!) maar stel je voor, midden in een tropisch bos waar amper paden zijn, je de beesten (krekels, vogels en zelfs apen) om je heen hoort en dit allemaal voor ons zevenen alleen!
Onderweg werden we beloond met een prachtige waterval waar we niet konden zwemmen maar er wel opklimmen en lekker pootje paden. Na nog een stuk lopen (klimmen en glijden dus) kwamen we bij onze slaapplaats: twee huttten midden in de jungle. In hut 1 lagen matjes en dekens voor ons klaar en in hut twee hadden de eigenaren (een stel met drie kinderen uit het nabijgelegen dorp) hun intrek genomen. Afkoelen deden we in de rivier, douchen ook, gewoon een stuk zeep en gaan, doen ze daar toch ook allemaal, daarnaast andere mogelijkheid was er niet. Terwijl Bob en Foo hun kookkunsten lieten zien genoten wij van een welverdiend biertje.
Na het eten werd het kampvuur aangestoken en begon een geweldige avond. Steeds meer dorpsbewonders kwamen onze kant op en brachten hun zelfgemaakte rijstwiskey mee welke rijkelijk vloeiden. De gitaar kwam er bij en met zn allen probeerden we wat te spelen/zingen tot en met een viertalig vader jacob aan toe. We gaven de kindjes wat ballonnen en daar waren ze de hele avond zoet mee, zo schattig (en op de foto natuurlijk!). Bob de gids was de clown van de avond, pas 19 en moet nog leren drinken, vandaar, rotgelachen om die gozer. De marlborro's en bananenbladsigaren gingen over en weer en op een gegeven moment kwam er zelfs eigengebrouwde marihuana bij opa uit zn broekzak! ach ja, ze hebben gelijk, toch geen politie te bekennen hier.
De volgende dag mochten we 56!!! bier en een beetje koppijn afrekenen en gingen we weer op pad. Vandaag de hele dag (in totaal zon 5 uur) aan de wandel. Eerst alleen maar berg op naar 1250 meter hoogte. Dit was het punt waarop ik besloot het nu echt maar is wat gezonder aan te gaan doen want een beetje betere conditie kan alles behalve kwaad.... Vervolgens weer naar beneden wat me ook niet makkelijk afging. Het was erg stijl en ik liep op gympies, geen goede combinatie. Hoewel de jongens continue voor ons zorgden (water dragen/aanbieden, handjes, stokken, wachten etc) was ik ze op een gegeven moment toch kwijtgeraakt en toen heb ik stiekem wat paniek traantjes gevloeid. Gelukkig stond Kyle niet veel verder op me te wachten en kwamen we al snel bij een waterval waar we heerlijk konden zwemmen, gaaf!
Na het laatste stuk kwamen we aan in het Karen dorp waar we zouden overnachten. Zo bizar om te zien hoe je ook kan leven. In een houten huisje zonder electriciteit. Het varken, de kippen en honden eronder, jij erboven in 1 of 2 kamers met als keuken slechts een vuurtje met wat planken erboven en dat voor hele families. En daarnaast, jezelf in zo goed als alles voorzien.... Maar ook deze mensen lijken gewoon hun leven te leven en zien er normaal en gelukkig uit. Na het eten werden we uitgenodigd bij 1 van de families (een vriend van Foo) uit het dorp om een ceremonie bij te wonen. Zijn zoontje was ziek en nu kwam heel het dorp bij hem thuis zingen en bidden (de Karens zijn katholiek) voor beterschap en vervolgens koekjes met koffie, super om dit mee te mogen maken. Terug in ons hutje kwamen de kinderen uit het dorp voor ons zingen en deelden we speelgoed uit. Het was leuk maar de kids zagen er niet uit alsof ze het super leuk vonden, dit moeten ze waarschijnlijk vaker doen en misschien iets te vaak... 1 mannetje was prachtig, hij zong uit volle borst voor 10, zo leuk om te zien.
Savonds nog wat gezeten met wat dorpsbewoners en de oude man bij wie we sliepen. Ook nu kwam de rijstwiskey weer op tafel maar we waren te moe van onze tocht voor nog zon avond. Wel nog erg genoten van de oude man. Werkelijk alles wat hij in zn huisje had staan probeerde hij met aan ons in Karen te leren, prachtig. Om 10 uur lagen we allemaal plat, voor de tweede nacht op de houten vloer.
De laatste dag was een uurtje of 2 lopen. Dit vond ik de mooiste tocht, niet alleen omdat het vlak was ;-) maar veel groen en prachtig uitzicht. Een beetje overwinningsgevoel was er wel toen we bij de auto aankwamen, op naar de olifanten. Supergaaf om ze te zien maar het rijden had achteraf niet gehoeven van mij. Die arme beesten moeten een uurlang sjokken met drie mensen op hun rug en een schreeuwende en orentrekkende begeleider ernaast. hoewel het gaaf was om mee te maken voelde het niet ok.
Als afsluiter gingen we nog bambooraften. Onze kapitein was een meisje of jongetje (dat weet je hier nooit zeker...) van en jaar of 10 en bakte er dus helemaal niets van. We gingen steeds de rotsen in of half over de kop en als we Kyle niet bij ons hadden (die was de achterkapitein) waren we nooit aangekomen maar we hebben ons rot gelachten. Terug in het guesthouse wel een half uur onder de douche gestaan, ik ben geloof ik nog nooit zo vies geweest maar het was echt geweldig. Op de goede afsluiting hebben we in de kroeg geproost (meerdere keren ;-)). De Chang mai ervaring had niet beter kunnen zijn.
Nu ben ik weer in bangkok, ik heb vannacht de nachttrein genomen en ga vannacht met de bus door naar Ko Samui (yes, de eilanden!!!!). Het was jammer om die gasten achter te laten maar aan de andere kant is het ook goed zo en hoort het zo. Wie weet kom je elkaar nog eens tegen / of op zoeken. Natuurlijk de gelegenheid om alsnog het Grand Palace te bezoeken maar ik hang al de hele dag een beetje rond (terasje, winkeltje, kapper) heerlijk :-). Ik begin langzaam maar zeker het gevoel te krijgen dat dit land echt een beetje eigen wordt (zelfs de hangwc's draai ik mn hand niet meer voor om!) en dat voelt goed. Daarnaast heb ik ontzettend zin in de eilanden en hoop echt dat het gaat lukken met kitesurfen, ben benieuwd!
Liefs & een dikke knuffel, mis jullie stiekem best wel....
De volgende dag waren we allemaal ondanks de late en super gezellige avond op tijd aan het ontbijt om om 9.30 te vertrekken. Na een uurtje rijden stopten we eerst bij een markt waar we eten en speelgoed voor de kids in de dorpen kochten, vervolgens gingen we dan echt richting jungle en konden we aan de wandel. De tocht duurde zon drie uur en ging berg op berg af. Ondanks dat het droogseizoen is en dus niet volledig groen was het prachtig. We waren de eerste die deze tocht maakten (lees proefkonijnen) en dat was te merken, onze gidsen Foo en Bob moesten regelmatig hun mes trekken en vanalles weghakken om de weg begaanbaar te maken. Berg op was stijl en zwaar en bergaf was ook stel en gevaarlijk (ik heb zon 100 bijna slippers per dag gemaakt, maar, maar 1 echte!) maar stel je voor, midden in een tropisch bos waar amper paden zijn, je de beesten (krekels, vogels en zelfs apen) om je heen hoort en dit allemaal voor ons zevenen alleen!
Onderweg werden we beloond met een prachtige waterval waar we niet konden zwemmen maar er wel opklimmen en lekker pootje paden. Na nog een stuk lopen (klimmen en glijden dus) kwamen we bij onze slaapplaats: twee huttten midden in de jungle. In hut 1 lagen matjes en dekens voor ons klaar en in hut twee hadden de eigenaren (een stel met drie kinderen uit het nabijgelegen dorp) hun intrek genomen. Afkoelen deden we in de rivier, douchen ook, gewoon een stuk zeep en gaan, doen ze daar toch ook allemaal, daarnaast andere mogelijkheid was er niet. Terwijl Bob en Foo hun kookkunsten lieten zien genoten wij van een welverdiend biertje.
Na het eten werd het kampvuur aangestoken en begon een geweldige avond. Steeds meer dorpsbewonders kwamen onze kant op en brachten hun zelfgemaakte rijstwiskey mee welke rijkelijk vloeiden. De gitaar kwam er bij en met zn allen probeerden we wat te spelen/zingen tot en met een viertalig vader jacob aan toe. We gaven de kindjes wat ballonnen en daar waren ze de hele avond zoet mee, zo schattig (en op de foto natuurlijk!). Bob de gids was de clown van de avond, pas 19 en moet nog leren drinken, vandaar, rotgelachen om die gozer. De marlborro's en bananenbladsigaren gingen over en weer en op een gegeven moment kwam er zelfs eigengebrouwde marihuana bij opa uit zn broekzak! ach ja, ze hebben gelijk, toch geen politie te bekennen hier.
De volgende dag mochten we 56!!! bier en een beetje koppijn afrekenen en gingen we weer op pad. Vandaag de hele dag (in totaal zon 5 uur) aan de wandel. Eerst alleen maar berg op naar 1250 meter hoogte. Dit was het punt waarop ik besloot het nu echt maar is wat gezonder aan te gaan doen want een beetje betere conditie kan alles behalve kwaad.... Vervolgens weer naar beneden wat me ook niet makkelijk afging. Het was erg stijl en ik liep op gympies, geen goede combinatie. Hoewel de jongens continue voor ons zorgden (water dragen/aanbieden, handjes, stokken, wachten etc) was ik ze op een gegeven moment toch kwijtgeraakt en toen heb ik stiekem wat paniek traantjes gevloeid. Gelukkig stond Kyle niet veel verder op me te wachten en kwamen we al snel bij een waterval waar we heerlijk konden zwemmen, gaaf!
Na het laatste stuk kwamen we aan in het Karen dorp waar we zouden overnachten. Zo bizar om te zien hoe je ook kan leven. In een houten huisje zonder electriciteit. Het varken, de kippen en honden eronder, jij erboven in 1 of 2 kamers met als keuken slechts een vuurtje met wat planken erboven en dat voor hele families. En daarnaast, jezelf in zo goed als alles voorzien.... Maar ook deze mensen lijken gewoon hun leven te leven en zien er normaal en gelukkig uit. Na het eten werden we uitgenodigd bij 1 van de families (een vriend van Foo) uit het dorp om een ceremonie bij te wonen. Zijn zoontje was ziek en nu kwam heel het dorp bij hem thuis zingen en bidden (de Karens zijn katholiek) voor beterschap en vervolgens koekjes met koffie, super om dit mee te mogen maken. Terug in ons hutje kwamen de kinderen uit het dorp voor ons zingen en deelden we speelgoed uit. Het was leuk maar de kids zagen er niet uit alsof ze het super leuk vonden, dit moeten ze waarschijnlijk vaker doen en misschien iets te vaak... 1 mannetje was prachtig, hij zong uit volle borst voor 10, zo leuk om te zien.
Savonds nog wat gezeten met wat dorpsbewoners en de oude man bij wie we sliepen. Ook nu kwam de rijstwiskey weer op tafel maar we waren te moe van onze tocht voor nog zon avond. Wel nog erg genoten van de oude man. Werkelijk alles wat hij in zn huisje had staan probeerde hij met aan ons in Karen te leren, prachtig. Om 10 uur lagen we allemaal plat, voor de tweede nacht op de houten vloer.
De laatste dag was een uurtje of 2 lopen. Dit vond ik de mooiste tocht, niet alleen omdat het vlak was ;-) maar veel groen en prachtig uitzicht. Een beetje overwinningsgevoel was er wel toen we bij de auto aankwamen, op naar de olifanten. Supergaaf om ze te zien maar het rijden had achteraf niet gehoeven van mij. Die arme beesten moeten een uurlang sjokken met drie mensen op hun rug en een schreeuwende en orentrekkende begeleider ernaast. hoewel het gaaf was om mee te maken voelde het niet ok.
Als afsluiter gingen we nog bambooraften. Onze kapitein was een meisje of jongetje (dat weet je hier nooit zeker...) van en jaar of 10 en bakte er dus helemaal niets van. We gingen steeds de rotsen in of half over de kop en als we Kyle niet bij ons hadden (die was de achterkapitein) waren we nooit aangekomen maar we hebben ons rot gelachten. Terug in het guesthouse wel een half uur onder de douche gestaan, ik ben geloof ik nog nooit zo vies geweest maar het was echt geweldig. Op de goede afsluiting hebben we in de kroeg geproost (meerdere keren ;-)). De Chang mai ervaring had niet beter kunnen zijn.
Nu ben ik weer in bangkok, ik heb vannacht de nachttrein genomen en ga vannacht met de bus door naar Ko Samui (yes, de eilanden!!!!). Het was jammer om die gasten achter te laten maar aan de andere kant is het ook goed zo en hoort het zo. Wie weet kom je elkaar nog eens tegen / of op zoeken. Natuurlijk de gelegenheid om alsnog het Grand Palace te bezoeken maar ik hang al de hele dag een beetje rond (terasje, winkeltje, kapper) heerlijk :-). Ik begin langzaam maar zeker het gevoel te krijgen dat dit land echt een beetje eigen wordt (zelfs de hangwc's draai ik mn hand niet meer voor om!) en dat voelt goed. Daarnaast heb ik ontzettend zin in de eilanden en hoop echt dat het gaat lukken met kitesurfen, ben benieuwd!
Liefs & een dikke knuffel, mis jullie stiekem best wel....
maandag 9 maart 2009
Met de nachttrein naar Chang Mai
Mn laatste dag hier. Vanmiddag eerst met een busje naar Bangkok en dan de nachttrein naar chang mai. De scooter stond voor de deur en ik besloot toch nog maar een tempel te bezoeken. Onderweg voelde het heerlijk luchtig. Vrij logisch want mn helm zat niet op mn hoofd maar lag nog braaf op het zadel van ee nandere scooter op me te wachten...
Een maal veilig (nou ja...) onderweg was het weer een prachtig ritje. Eerst door heel de stad gecrost en zoveel meer ervan gezien dan het 1e gezicht te bieden heeft. Daarna over en langs de rivier en weer die natuur en kleine dorpjes, of slechts huisjes langs de weg. Ze verkopen hier overal echt alles, niet alleen fruit, vlees, hout of steen maar ook de volledige inrichting voor een pretpark, speeltuin of tempel. Gewoon en overal langs de weg.
Na 2 uur tuffen had ik hoe hard ik ook mn best had gedaan die hele tempel nog steeds niet gevonden en ben ik maar terug gegaan. Ik ben steeds behoorlijk moe, (of lui :-)) door het hete weer en waarschijnlijk ook het harde werken van de afgelopen tijd en ik geef er gewoon en zonder schuldgevoel aan toe. Dus heb ik smiddags op het terras van het hotel lekker gehangen en en gelezen ipv nog wat te bekijken en in de bus naar Bangkok lekker liggen soezen ipv de omgeving te bestuderen. Heerlijk, alles mag, niets moet en het voelt super, dit is mijn vakantie!
Naar chang mai kan je met de bus, de trein of het vliegtuig. Hoewel het vliegtuig supersnel en vrij goedkoop is raadde iedereen me aan de nachttrein te nemen omdat dit een belevenis op zich is. Nou inderdaad, dit kan ik inmiddels in hoofdletters onderschrijven.
Bij binnenkomst werd het meteen gezellig. Aussies, thaien, Nederlanders en meer, alles door elkaar en onder elkaar, grappen, ervaringen en onzin gingen de coupe door, en, ook de kakkerlakken! deden mee... We hebben er in totaal geloof ik wel 15 (kleintjes gelukkig) gezien en besloten (vooral de dames onder ons) dat we zo toch echt niet konden slapen, hier moest eerst (heel veel) bier aan te pas komen.
Die vloeide dan ook rijkelijk en het werd steeds gezelliger. De nicotine hoefden we ook niet te missen want tussen de wagons in kon je gewoon de deur open gooien en een peukie roken. Regelmatig gingen we dan ook met een mannetje of 4 die kant op, goed oplettend of de boze conducteur (van hem mocht dit dus niet! en man, hij was gelukkig niet zon draak als daar in het oostblok dus geen nachtmerries :-)).
Toen onze eigen conducteur (een schatje en een grappenmaker, vooral de beestjes kwamen hem goed uit want daar had hij ons natuurlijk het mees mee) hebben we in de dining en later op de hang, half in de wc (alleen daar mochten we nog een sigaretje doen) het feeste voortgezet. Gek genoeg heeft ieder heerijk geslapen en niemand meer last van de beestjes gehad.
Na aankomst in Chang mai nu drie dagen geleden voelde ik me voor het eerst een beetje verloren. Het was lastig om de stad onder de knie te krijgen en ik had nog geen gevoel erbij. Na wat rondzwerven had ik wel een leuk guesthouse gevonden en het internet opgezocht, lekker jullie berichtjes lezen en even niet meer alleen. Vervolgens heb ik gelijk een trekking geboekt voor de komende drie dagen door de jungle. Hier ben ik nu net van terug en het was loodzwaar maar fantastisch en onvergetelijk. Deze belevenis houden jullie van me te goed, eerst even uitrusten :-)
Veel liefs aan allemaal!
xxx
Een maal veilig (nou ja...) onderweg was het weer een prachtig ritje. Eerst door heel de stad gecrost en zoveel meer ervan gezien dan het 1e gezicht te bieden heeft. Daarna over en langs de rivier en weer die natuur en kleine dorpjes, of slechts huisjes langs de weg. Ze verkopen hier overal echt alles, niet alleen fruit, vlees, hout of steen maar ook de volledige inrichting voor een pretpark, speeltuin of tempel. Gewoon en overal langs de weg.
Na 2 uur tuffen had ik hoe hard ik ook mn best had gedaan die hele tempel nog steeds niet gevonden en ben ik maar terug gegaan. Ik ben steeds behoorlijk moe, (of lui :-)) door het hete weer en waarschijnlijk ook het harde werken van de afgelopen tijd en ik geef er gewoon en zonder schuldgevoel aan toe. Dus heb ik smiddags op het terras van het hotel lekker gehangen en en gelezen ipv nog wat te bekijken en in de bus naar Bangkok lekker liggen soezen ipv de omgeving te bestuderen. Heerlijk, alles mag, niets moet en het voelt super, dit is mijn vakantie!
Naar chang mai kan je met de bus, de trein of het vliegtuig. Hoewel het vliegtuig supersnel en vrij goedkoop is raadde iedereen me aan de nachttrein te nemen omdat dit een belevenis op zich is. Nou inderdaad, dit kan ik inmiddels in hoofdletters onderschrijven.
Bij binnenkomst werd het meteen gezellig. Aussies, thaien, Nederlanders en meer, alles door elkaar en onder elkaar, grappen, ervaringen en onzin gingen de coupe door, en, ook de kakkerlakken! deden mee... We hebben er in totaal geloof ik wel 15 (kleintjes gelukkig) gezien en besloten (vooral de dames onder ons) dat we zo toch echt niet konden slapen, hier moest eerst (heel veel) bier aan te pas komen.
Die vloeide dan ook rijkelijk en het werd steeds gezelliger. De nicotine hoefden we ook niet te missen want tussen de wagons in kon je gewoon de deur open gooien en een peukie roken. Regelmatig gingen we dan ook met een mannetje of 4 die kant op, goed oplettend of de boze conducteur (van hem mocht dit dus niet! en man, hij was gelukkig niet zon draak als daar in het oostblok dus geen nachtmerries :-)).
Toen onze eigen conducteur (een schatje en een grappenmaker, vooral de beestjes kwamen hem goed uit want daar had hij ons natuurlijk het mees mee) hebben we in de dining en later op de hang, half in de wc (alleen daar mochten we nog een sigaretje doen) het feeste voortgezet. Gek genoeg heeft ieder heerijk geslapen en niemand meer last van de beestjes gehad.
Na aankomst in Chang mai nu drie dagen geleden voelde ik me voor het eerst een beetje verloren. Het was lastig om de stad onder de knie te krijgen en ik had nog geen gevoel erbij. Na wat rondzwerven had ik wel een leuk guesthouse gevonden en het internet opgezocht, lekker jullie berichtjes lezen en even niet meer alleen. Vervolgens heb ik gelijk een trekking geboekt voor de komende drie dagen door de jungle. Hier ben ik nu net van terug en het was loodzwaar maar fantastisch en onvergetelijk. Deze belevenis houden jullie van me te goed, eerst even uitrusten :-)
Veel liefs aan allemaal!
xxx
Miep miep vroemmmm
Vandaag was Gaaf! Eerst samen met Michel en Carol mijn inmiddels standaard ontbijtje van koffie, toast & vers fruit verobberd en hup op de scooter. Nog even snel langs het station om een kaartje voor de nachttrein richting Chang Mai voor de volgende dag te kopen en daar gingen we hoor met zn drieeen op een rijtje in dat doldwaze verkeer hier, wat een gewaarwording.
Je moet niet alleen links rijden maar met zn drieen naast elkaar op een baan kan ook prima. En als je er langs wilt, gwoon even toeteren en gaan. 80+ rijden op ee nscotter is ook geen probleem, rijbewijs of niet. Ik vraag me zelfs af of er zoiezo snelheidslimieten zijn, want er staat nergens iets aangegeven, laat staan hoe ze het controleren want ook flitspalen, blik op de weg autotjes, of irritante langs de kant van de weg verstoptje mannetjes kom je hier niet tegen. In het begin, en jammer genoeg bleef dat zo, heb ik nog wat moeite met de bochtjes, logisch, ik na tenslotte ook niet fietsen :-), voor de rest gaat het prima.
Al snel laten we de tad achter ons en rijden we door kleine dorpjes en door de bergen, heel ander dn wij ze kennen want groen is het hier niet, eerder bruin en dor maar toch prachtig. Ook het overstekend wild hier is anders. Regelmatig komen we bordjes tegen of we alsjebrieft rekening willen houden met koeien, kippen en olifanten die graag over willen steken. Helaas bleven ze aan hun eigen kant van de weg. Na een ritje van ca 2 uur kwamen we aan en gingen we aan de wandel. Al snel kwam niet alleen de 1e tree van de waterval in zicht maar maakte ik ook voor het eerst in mijn leven kennis met aapjes in de natuur, zomaar spontaan. Die hele waterval kon me opeens gestolen worden, ik kon daar wel de hele dag naar ze blijven kijken. Toen papa aap besloot dat hij het prima met zn kindje kon doen werk het me echter te gortig en gingen we naar tree twee waar we in het water onder de waterval af wilden koelen.
De waterval was prachter, het water ook, alleen, de vissen ook... Honderden kleine en grote soort van karpers zwommen er rond en daar moest ik tussen gaan zwemmen??? Ook Carol had hetzelfde maar Michel sprong er zonder twijfel in en genoot zichtbaar waarna wij ook onze kleren maar uittrokken. Het is zo warm en dit willen we toch niet missen en we zijntoch hardstikke stoer? Nou, ikke niet dus... Ik plonste er wel in, gilde vervolgens het hele park bij elkaar en wist niet hoe snel ik er weer uit moest komen. Dan maar niet stoer, enne, Thanks Michel, voor het filmpje ipv de foto ;-)
Na nog een plons van carol en Michel en zonder extra plons van mij stapten we weer po de scotter en stopten bij de eerste gelegenheid om te lunchen. Een echte thaise tent met echte thaise gasten. We verstonden elkaar voor geen meter maar handen en voeten deden hun werk. Het eten was heerlijk en we hebben op de koop toe een gratis taalles gekregen en gegeven, geweldig. De rit terug was net zo prachtig, keihard door de bergen, klein windstrompje erbij en gaan. Eenmaal terug en na een paar gin tonics was ik kapot en besloot niet mee te gaan eten. We namen afscheid maar wat mij betreft zeker niet voor altijd.
Savonds nog wat geinternet, in het hotel gegeten en toen lekker schrijven en mijmeren op mn balkonnetje. Ergens aan de overkant zat een jongen ook lekker op zn balkonnetje te genieten. Hij zwaaide en toen ik terug zwaaide besloot hij maar eens een babeltje te komen maken. Hij kwam uit australie en we hebben nog gezellig over van alles en nog wat zitten kletsen voor ik echt instortte, naar mn bedje vertrok en binnen 10 seconden sliep.
Ergens in mn dromen werd er flink op de deur geklopt, het hield maar niet op tot ik na de 10e keer besefte dat het niet een dromenland maar real life-klop was. Slaapdronken strompelde ik naar de deur, stond die gozer daar, geloof het of niet met zn handdoekje in zn hand en vroeg of het ok was als hij bij mij kwam slapen. Slaapdronken of niet leek mij dit toch niet zon goed idee... ;-)
Je moet niet alleen links rijden maar met zn drieen naast elkaar op een baan kan ook prima. En als je er langs wilt, gwoon even toeteren en gaan. 80+ rijden op ee nscotter is ook geen probleem, rijbewijs of niet. Ik vraag me zelfs af of er zoiezo snelheidslimieten zijn, want er staat nergens iets aangegeven, laat staan hoe ze het controleren want ook flitspalen, blik op de weg autotjes, of irritante langs de kant van de weg verstoptje mannetjes kom je hier niet tegen. In het begin, en jammer genoeg bleef dat zo, heb ik nog wat moeite met de bochtjes, logisch, ik na tenslotte ook niet fietsen :-), voor de rest gaat het prima.
Al snel laten we de tad achter ons en rijden we door kleine dorpjes en door de bergen, heel ander dn wij ze kennen want groen is het hier niet, eerder bruin en dor maar toch prachtig. Ook het overstekend wild hier is anders. Regelmatig komen we bordjes tegen of we alsjebrieft rekening willen houden met koeien, kippen en olifanten die graag over willen steken. Helaas bleven ze aan hun eigen kant van de weg. Na een ritje van ca 2 uur kwamen we aan en gingen we aan de wandel. Al snel kwam niet alleen de 1e tree van de waterval in zicht maar maakte ik ook voor het eerst in mijn leven kennis met aapjes in de natuur, zomaar spontaan. Die hele waterval kon me opeens gestolen worden, ik kon daar wel de hele dag naar ze blijven kijken. Toen papa aap besloot dat hij het prima met zn kindje kon doen werk het me echter te gortig en gingen we naar tree twee waar we in het water onder de waterval af wilden koelen.
De waterval was prachter, het water ook, alleen, de vissen ook... Honderden kleine en grote soort van karpers zwommen er rond en daar moest ik tussen gaan zwemmen??? Ook Carol had hetzelfde maar Michel sprong er zonder twijfel in en genoot zichtbaar waarna wij ook onze kleren maar uittrokken. Het is zo warm en dit willen we toch niet missen en we zijntoch hardstikke stoer? Nou, ikke niet dus... Ik plonste er wel in, gilde vervolgens het hele park bij elkaar en wist niet hoe snel ik er weer uit moest komen. Dan maar niet stoer, enne, Thanks Michel, voor het filmpje ipv de foto ;-)
Na nog een plons van carol en Michel en zonder extra plons van mij stapten we weer po de scotter en stopten bij de eerste gelegenheid om te lunchen. Een echte thaise tent met echte thaise gasten. We verstonden elkaar voor geen meter maar handen en voeten deden hun werk. Het eten was heerlijk en we hebben op de koop toe een gratis taalles gekregen en gegeven, geweldig. De rit terug was net zo prachtig, keihard door de bergen, klein windstrompje erbij en gaan. Eenmaal terug en na een paar gin tonics was ik kapot en besloot niet mee te gaan eten. We namen afscheid maar wat mij betreft zeker niet voor altijd.
Savonds nog wat geinternet, in het hotel gegeten en toen lekker schrijven en mijmeren op mn balkonnetje. Ergens aan de overkant zat een jongen ook lekker op zn balkonnetje te genieten. Hij zwaaide en toen ik terug zwaaide besloot hij maar eens een babeltje te komen maken. Hij kwam uit australie en we hebben nog gezellig over van alles en nog wat zitten kletsen voor ik echt instortte, naar mn bedje vertrok en binnen 10 seconden sliep.
Ergens in mn dromen werd er flink op de deur geklopt, het hield maar niet op tot ik na de 10e keer besefte dat het niet een dromenland maar real life-klop was. Slaapdronken strompelde ik naar de deur, stond die gozer daar, geloof het of niet met zn handdoekje in zn hand en vroeg of het ok was als hij bij mij kwam slapen. Slaapdronken of niet leek mij dit toch niet zon goed idee... ;-)
vrijdag 6 maart 2009
Op naar Kanchanaburi
Ik had een minibusje naar Kanchanaburi geboekt op een bewust menselijke tijd te weten 10:45 (06:45 kon nl ook...). Ik was vroeg wakker hetgeen mij dus blijkbaar pas overkomt als ik last heb van een jetlag en kon nog op mn gemakje ontbijten waar ik Liz, een Nederlans meisje tegenkwam. Ze was net aangekomen en vroeg wat ze die dag het beste kon gaan doen. Ik al sight seeing expoert ahum heb haar mijn route van de vorige dag verteld met alle gevaren vandien. Waarschijnlijk heeft zij hem wel afgerond...
Nadat we nog wat hebben zitten kletsen slenterde ik wat langs de kraampjes, ondertussen zon tuctuc-meneertje of 10 bezwerend dat ze me nergens heen hoefden te brengen omdat ik toch echt zo opgepikt zou worden. Ook nog een knalroze bininie gekocht. One size fits all zeggen ze dan, nou niet dus! Maar ach, die drie euro en wie weet heb ik ooit nog eens een slecht vriendje te verwerken en komt hij alsnog van pas.
Het minibusje was 1 grote grap en levensgevaarlijk. Een zeer populaire Thai (hij zat nl heel de tijd te bellen) chauffeurde ons al bellend, toeterend en vooral scheurend met een geluid alsof je 100 in zn 3 rijdt met gevaar voor je eigen leven richting plaats van bestemming. Kotsmisselijk werd ik ervan maar wel een ervaring rijker. Onderweg een geweldig Nederlands stel ontmoet, Carol en MIchel. Al snel zaten we, en vooral zij 100 uit te praten. Ex prof danseres en nu, op 47 jarige leeftijd nog steeds aan het werk met haar passie. Ook erg spiritueel ingesteld, ze gaf me veel stof tot nadenken, waar ik straks back home zeker wat mee ga doen.
Zij hadden al een resort ah water gevonden en ik besloot met hen mee te gaan en dus niet naar Mark te luisteren die me een druk & gezellig backpackers guesthouse had aangeraden. Dat was de juiste beslissing. Ik kreeg een half stenen/half houten hutje aan een inham van de River Kwai. Wat een paradijsje en wat een rust! Trouwens ook wat een beesten, muggen en mieren waarvan een paar in de kamer en buiten honden, poezen, gekko's (veel!), krekels (ook veel) en kakkerlakken! maar dat neem ik met deels geknepen billetjes op de koop toe. Na mn tas te hebben weggelegd ging ik een rondje lopen en nogmaals, wat een rust en een heerlijk verschil met Bangkok. De straat is zonnig, stoffig, warm, vol met eettentje maar vrij leeg en rustig. Het voelt hier veel echter en ik ben blij!
Nog net niet zo blij om in een leeg tentje te lunchen ging ik terug naar het hotel en daar zaten ook mijn nieuwe vrienden, gezellig! Lekker een biertje en (na lang dubben en onder zwaar protest) kip met patat, ff een beetje thuis. Tijdens het bespreken van onze plannen over trekkings hier en daar (niet te veel lopen please..) vertelde de supervriendelijke hotel/bar/restaurant/tour medewerker ons dat de trekkings niet speciaal waren en hij het ons eigenlijk afraadde, zeker twee dagen. Lichtelijk geshockt, want in Thailand willen ze toch alleen maar verkopen? belsoten we toen met zn drieen een scooter te huren om lekker zelf op pad te gaan en na wat gesputter van mij (ik heb nog nooit op een scooter gereden en zeker niet aan de linkerkant van de weg!) werd mij alle hulp toegezegd en huurden we daadwerkelijk de scotters. De roze was voor mij, geweldig!
Vakkundig legde michel me uit wat ik moest doen en daar gingen de eerste metertjes, wat gaaf! Al snel kwamen we per ongeluk uit bij de bridge over de river kwai. Ook deze must see deed me niet zo veel, in mijn ogen gaat het om het verhaal en daar veranderd niets aan als je het ziet, je kunt het zo niet ervaren, gelukkig... Dus ik besloot te blijven zitten en om me heen te kijken terwijl zij er overheen liepen. Wat me nog het meest intrigeerde was niet het feit dat de trein juist op dat moment (hij komt 2x per dag) over de brug reed maar al die Japanners (bijna alleen maar) die daar vrolijk foto'tjes ah nemen waren. Ik bedoel niet dat e daar niet mogen komen of dat mogen doen, maar dan wel uit/met compassie, niet als gezellig dagje uit. In ieder geval, dat kan ik me niet voorstellen, ik zou me plaatsvervangend schamen, denk ik...
Het plan was om die avond wat op de night market rond te lopen en daar te eten. Onze tuctuccer (hier doen ze niet aan winkels :-)) bracht ons echter op de verkeerde, de thaise, die vol met hele kippen en vissen hing. Na wat moeitje kwamen we in een soort van aanhangsel op een scooter terecht die daadwerkelijk nog een extra 250 kilo koon dragen (alleen het remmen gaat wat lastiger...) en liepen we vervolgens wat rond over de markt. Ik zocht een korte broek en geloof het of niet, ik paste niet in een XL, wat een rotzakken hier zeg. Weer kwam echter de one zise fits all goed van pas en gingen we zonder eten maar met broek op naar het Indiaanse tentje tegenover h\ons hotel waar we heerlijk hebben gegeten. Voordat ik ging slapen heb ik nog op mn balkonnetje naar de natuur (wat een geluiden) en naar mezelf (steeds minder geluiden) zitten luisteren. Leven!
Nadat we nog wat hebben zitten kletsen slenterde ik wat langs de kraampjes, ondertussen zon tuctuc-meneertje of 10 bezwerend dat ze me nergens heen hoefden te brengen omdat ik toch echt zo opgepikt zou worden. Ook nog een knalroze bininie gekocht. One size fits all zeggen ze dan, nou niet dus! Maar ach, die drie euro en wie weet heb ik ooit nog eens een slecht vriendje te verwerken en komt hij alsnog van pas.
Het minibusje was 1 grote grap en levensgevaarlijk. Een zeer populaire Thai (hij zat nl heel de tijd te bellen) chauffeurde ons al bellend, toeterend en vooral scheurend met een geluid alsof je 100 in zn 3 rijdt met gevaar voor je eigen leven richting plaats van bestemming. Kotsmisselijk werd ik ervan maar wel een ervaring rijker. Onderweg een geweldig Nederlands stel ontmoet, Carol en MIchel. Al snel zaten we, en vooral zij 100 uit te praten. Ex prof danseres en nu, op 47 jarige leeftijd nog steeds aan het werk met haar passie. Ook erg spiritueel ingesteld, ze gaf me veel stof tot nadenken, waar ik straks back home zeker wat mee ga doen.
Zij hadden al een resort ah water gevonden en ik besloot met hen mee te gaan en dus niet naar Mark te luisteren die me een druk & gezellig backpackers guesthouse had aangeraden. Dat was de juiste beslissing. Ik kreeg een half stenen/half houten hutje aan een inham van de River Kwai. Wat een paradijsje en wat een rust! Trouwens ook wat een beesten, muggen en mieren waarvan een paar in de kamer en buiten honden, poezen, gekko's (veel!), krekels (ook veel) en kakkerlakken! maar dat neem ik met deels geknepen billetjes op de koop toe. Na mn tas te hebben weggelegd ging ik een rondje lopen en nogmaals, wat een rust en een heerlijk verschil met Bangkok. De straat is zonnig, stoffig, warm, vol met eettentje maar vrij leeg en rustig. Het voelt hier veel echter en ik ben blij!
Nog net niet zo blij om in een leeg tentje te lunchen ging ik terug naar het hotel en daar zaten ook mijn nieuwe vrienden, gezellig! Lekker een biertje en (na lang dubben en onder zwaar protest) kip met patat, ff een beetje thuis. Tijdens het bespreken van onze plannen over trekkings hier en daar (niet te veel lopen please..) vertelde de supervriendelijke hotel/bar/restaurant/tour medewerker ons dat de trekkings niet speciaal waren en hij het ons eigenlijk afraadde, zeker twee dagen. Lichtelijk geshockt, want in Thailand willen ze toch alleen maar verkopen? belsoten we toen met zn drieen een scooter te huren om lekker zelf op pad te gaan en na wat gesputter van mij (ik heb nog nooit op een scooter gereden en zeker niet aan de linkerkant van de weg!) werd mij alle hulp toegezegd en huurden we daadwerkelijk de scotters. De roze was voor mij, geweldig!
Vakkundig legde michel me uit wat ik moest doen en daar gingen de eerste metertjes, wat gaaf! Al snel kwamen we per ongeluk uit bij de bridge over de river kwai. Ook deze must see deed me niet zo veel, in mijn ogen gaat het om het verhaal en daar veranderd niets aan als je het ziet, je kunt het zo niet ervaren, gelukkig... Dus ik besloot te blijven zitten en om me heen te kijken terwijl zij er overheen liepen. Wat me nog het meest intrigeerde was niet het feit dat de trein juist op dat moment (hij komt 2x per dag) over de brug reed maar al die Japanners (bijna alleen maar) die daar vrolijk foto'tjes ah nemen waren. Ik bedoel niet dat e daar niet mogen komen of dat mogen doen, maar dan wel uit/met compassie, niet als gezellig dagje uit. In ieder geval, dat kan ik me niet voorstellen, ik zou me plaatsvervangend schamen, denk ik...
Het plan was om die avond wat op de night market rond te lopen en daar te eten. Onze tuctuccer (hier doen ze niet aan winkels :-)) bracht ons echter op de verkeerde, de thaise, die vol met hele kippen en vissen hing. Na wat moeitje kwamen we in een soort van aanhangsel op een scooter terecht die daadwerkelijk nog een extra 250 kilo koon dragen (alleen het remmen gaat wat lastiger...) en liepen we vervolgens wat rond over de markt. Ik zocht een korte broek en geloof het of niet, ik paste niet in een XL, wat een rotzakken hier zeg. Weer kwam echter de one zise fits all goed van pas en gingen we zonder eten maar met broek op naar het Indiaanse tentje tegenover h\ons hotel waar we heerlijk hebben gegeten. Voordat ik ging slapen heb ik nog op mn balkonnetje naar de natuur (wat een geluiden) en naar mezelf (steeds minder geluiden) zitten luisteren. Leven!
Abonneren op:
Posts (Atom)